[1]
خوشبختانه از دیرباز، زرتشتیان از بنیانگذاران کارهای نیک در اجتماع بوده‌اند و با انجام کارهای نیک(:خیر) نام نیک جاودانی از خود به‌جای گذارده‌اند و این رسالت نیکو نسل به نسل، به بازماندگان رسیده است، به‌گونه‌ای که با کمال افتخار می‌توانیم بگوییم که شاید به نسبت جمعیت‌مان، بیشترین افراد نیکوکار را در میان خود داشته و داریم.
از دیدگاه اصولی و دینی، هر کس در هر سنی و با هر سطح درآمد و با هر وضعیت فیزیکی می‌تواند به گونه‌ای کارنیک انجام داده ، خدمات خود را به جامعه ارایه نماید و در دل مردم جای گرفته و نام‌نیک از خود به‌جای گذارد، به شرط اینکه:
۱- در برابر مشکلات اجتماع خود بی‌تفاوت نبوده و احساس مسوولیت کند.
۲- به دنبال یافتن راهی برای انجام کارنیک برای خود و خانواده‌اش باشد و از سازمان‌ها و انجمن‌ها و نیکوکاران دیگر اجتماع هم‌اندیشی بخواهد تا بتواند خواست‌نیک خود را به بهترین روش و با کم‌ترین هزینه به جامعه ارایه دهد.
همیشه در کارهای نیک دو دسته از افراد، نیکوکار به‌شمار می‌آیند:
۱- گروهی که «لفظ خیر» می‌گذارند، یعنی مردم را به انجام کارنیک تشویق نموده و در رسیدن به آن، راهنمایی کرده و کمک و یاری می‌رساند.
۲- گروهی که «صاحب خیر» هستند و «دارایی»، «وقت» و «دانش» خود را، رایگان یا با چشمداشتی بسیار اندک در اختیار عموم می‌گذارند.
بنابراین هر کس می‌تواند دست‌کم جزو دسته‌ی نخست بوده و «صاحب‌خیر» آن را از کارنیکی که انجام می‌دهند بازنداشته و ناامید نکند.
از دیدگاهی دیگر کارهای نیک را می‌توان به دو دسته، بخش کرد:
۱- کارهای زیربنایی که از دیرباز در میان زرتشتیان به‌آیین بوده، مانند: ساختن آموزشگاه‌ها، باشگاه ورزشی، و تالارهای گردهمایی‌ها و پذیرشگاه و…
۲- کارهایی با داشتن توانایی مالی کم‌تر، مانند: شرکت در انجام کارهای اجتماعی، شنیدن و بررسی دقیق مشکلات مردم و تلاش در درمان آنها، ایجاد کلاس‌های آموزشی چون کامپیوتر، خیاطی، موسیقی، تعمیرات وسایل الکترونیکی و … که به‌ویژه در شرایط امروز برای جوانان بسیار مفید و سازنده خواهد بود.
لازم است توجه داشته باشیم که هر کارنیکی که برای اجتماع به نیت خدمت و با همت، غیرت و تلاش انجام گیرد و تا رسیدن به نتیجه پی‌گیری شود، کارنیک به‌شمار می‌آید و از دیدگاه دین زرتشتی، کسانی که «لفظ‌خیر» نیز می‌گذارند همانند «صاحب‌خیر» بهره‌ی‌نیک خواهند برد.
برای نمونه از کارهای خیری که امروزه می‌تواند بسیار مفید باشد؛ بنیان موسسه‌ای کاریابی است که افراد جویای کار را با کارفرمایانی که نیازمند استخدام کارمند یا کارگر هستند آشنا نماید. و این فرهنگ را گسترش دهد که همه افراد جامعه ما، باید تلاش کنند کارهای مشابه را به بهدین بسپارند و تا می‌توانند از کالاهای ساخت داخل کشور خریداری کنند. تشویق نیکوکاران توسط انجمن‌ها و سازمان‌ها نیز، بر نام‌های این افراد و کارهای نیکی که در طول سال انجام می‌گیرد، خواهد افزود. و همچنین با بررسی و اعلام نیازهای اجتماعی، افراد را به کمبودهایی که جامعه دارد آگاه‌تر نموده تا هر کس به اندازه‌ی توان خود بتواند کار بهتری را به جامعه ارایه کند.
به امید اینکه هر کدام از ما، در هر سطح مادی و مینوی، و در هر سن و سالی که هستیم، این حقیقت را دانسته و تبلیغ کنیم که همه می‌توانیم برای جامعه مفید و سازنده بوده و کارنیک انجام دهیم و برای خود، خانواده و اجتماع خود افتخار بیافرینیم و نام نیکمان را در دل افراد، زنده و پاینده نگاه داریم.
