در دانش‌نامه‌ی آزاد ویکی‌پدیا ودیگر سرچشمه‌های باخترزمینیان(:غربیان) این‌گونه آمده است که «آبراهام اورتلیوس» دانشمند فلاندری در نیمه‌ی دوم سده‌ی  شانزدهم میلادی برای نخستین بار(!) مساله پیوستگی قاره‌ها، پیش از جدا شدن به حالت امروزی را ارایه داد. که پس از سیصد سال، یعنی در سال ۱۹۱۲ میلادی به وسیله‌ی دانشمند آلمانی به نام «آلفرد لوثار وگنر» این دیدگاه تکمیل شده است؟! و در پایان نظریه «زمین ساخت صفحه‌ای» که درباره‌ی سرچشمه‌ و توجیه عوامل تکتونیکی است به‌وسیله‌ی «مکنزی»، «منارد» و «مورگان» در سال های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۰ ارایه شد!

«اوستا» نام مجموعه کتاب‌های سپند(:مقدس) زرتشتیان است. نامه‌ی سپندینه‌ی اوستا به خط اوستایی که به آن خط «دین‌دبیره» هم می‌گویند نوشته شده است. زبان اوستایی در دانش زبان‌شناسی، دربرگیرنده‌ی دو گویش است که یکی دیرینه‌تر است، که آن‌را «گویش گاهانی» گویند که در گاتها، سرودهای اشوزرتشت به‌کار رفته است. گویشی که در دیگر بخش‌های اوستا به‌کار رفته «گویش نو» خوانده می‌شود. اوستای روزگار ساسانی، به ۲۱ نسک(نسک در واژه به معنای کتاب، بخش آمده است) بخش می‌شده‌ است که بر پایه‌ی کتاب‌های هشتم و نهم دینکرد به گزارش زیر است:

ادامه نوشته…

«تارنمای یتااهو» پنجشنبه ۲۸/۲/۱۳۹۱ در آدریان بزرگ تهران، «گهنبار توجی» از برای تندرستی همه‌ی باشندگان برگزار کرد. آوای دلنشین اوستاخوانی در گهنبار را «موبد سهراب هنگامی» و «موبد سرور تارا پوروالا» بردوش داشتند. اجرای برنامه‌های هنری جانبی مانند نقاشی، موسیقی، صنایع دستی و … از سوی هنرمندانِ توانمندِ زرتشتی و یادی از روانشاد «دکتر کسرا وفاداری» (تاریخ درگذشت ۲۶/۲/۱۳۸۴) به همراه پذیرایی لُرک و میوه و آش به هر چه باشکوه‌تر برگزارشدن این گهنبار افزود.

در این گهنبار از هموندان یتااهو که بدون هیچگونه چشمداشت و بر پایه‌ی مفهوم نماز «اَشِم وُهو» یاری‌رسان یتااهو بوده‌اند، سپاسگزاری شد.

ادامه نوشته…

فرارسیدن جشن سده(۱۰بهمن‌ماه) را به ایرانیان شادباش می‌گوییم

جشن سده مانند نوروز و مهرگان از جشن‌های بزرگ ایرانیان بوده و پیوند ویژه‌ای با «آتش» دارد. از روزگاران باستان تاکنون این جشن در دهمین روز بهمن‌ماه که صدمین روز از زمستان بزرگ(زمستان بزرگ از یکم آبان‌ماه آغاز می‌شده است) برگزار شده است. آنان بر این باور بودند که پس از این روز از سرمای زمستان آرام‌آرام کاسته خواهد شد.

ادامه نوشته…

جشن آبانگان بر همگان فرخنده باد

سخن از جشن آبانگان(دهمین روز از ماه آبان «روز آبان ایزد» گاهنمای زرتشتی – برابر چهارم آبان ماه گاهنمای رسمی کشور) است، جشنی که در آن شکوه آّب، این آفریده‌ی اهورایی ستایش می‌شود.

سخن از ارزشمندی آب در ایران باستان است که چگونه نیاکان ما آن را سپند(:مقدس) دانسته و آلودن آن را روا نمی‌دانستند و در این سرزمین اهورایی با هر رنجی که بوده آب را از دل خاک بیرون کشیده و کشتزارها را سیراب می‌کردند و خرمی‌ و آبادانی را برای همگان، به ارمغان می‌آوردند.

ادامه نوشته…

به فرخندگی فرارسیدن جشن شهریورگان(۳۰ اَمُردادماه گاهشماری رسمی کشور، برابر با چهارمین روز از ماه شهریور در گاهنمای زرتشتی)

در آیین زرتشتی جشن‌های بسیاری دیده می‌شود. بی‌گمان یکی از دلیل‌های آن این است که انسان در مسیر حرکت خود به سوی آگاهی، از هستی‌های مینوی و مادی خود دوری جسته است و دیگر به آن توجه نمی‌کند. پس جشن‌ها برگزار می‌شوند تا به این هستی‌ها بیشتر توجه شود.

هرکسی کو دور ماند از اصل خویش / باز جوید روزگار وصل خویش

ادامه نوشته…

نماز «ائیریه‌ما ایشیو»، نیایشی است که اشوزرتشت برای استواری، پایداری، افزایش و گسترش برادری جهانی سروده است. که خود آن اشو برای آن برانگیخت، برخاست، کوشید، کامیاب شد و به آرزوی خود رسید و آن بنیانگزاری دین بهی بود. او می‌خواهد که انجمن دوستی جهان که همه آرزوی آن‌را دارند، پدید آید و در آن که همه‌ی کارها بر اندیشه‌ی‌نیک استوار خواهد بود.

«آ اَئیریِه مَا ایشیُو رَفِذرَائی جَنتو

نربِیَس‌چا ناری‌بِیَس‌چا زرثوشترَهِ

وَنگههِ‌اوش رَفِذرَائی مَننگهُو

ادامه نوشته…

به انگیزه درگذشت استاد ذبیح‌الله بهروز در ۲۱ آذر ۱۳۵۰

استاد ذبیح‌الله بهروز در بیستم تیرماه ۱۲۶۹خورشیدی زاده شد. وی پس از گذراندن آموزش‌های نخستین در مکتب‌خانه‌های آن روزگار و همچنین «مدرسه‌ ادب»، در بیست سالگی راهی مصر شد و ده سال به آموختن دانش ریاضی و زبان عربی پرداخت و در پایان مدرک کارشناسی‌ارشد ریاضی را دریافت کرد. سپس به انگلستان رفت و در دانشگاه کمبریج با ادوارد براون آشنا شد و پنج سال معاون علمی او شد. به دلیل اختلاف‌هایی که درباره‌ دانش‌های درپیوند با تاریخ، زبان و فرهنگ ایران با ادوارد براون پیدا کرد و اینکه دیدگاه‌های او را بی‌پایه می‌دانست، از او جدا و به آلمان رفت و با خاورشناسان نامی چون «مارکوارت» همپرسگی و گفتگو کرد و پس از یک سال در سال ۱۳۰۳خورشیدی به ایران بازگشت تا اندوخته‌های دانش و تجربه خود را در اختیار ایرانیان قراردهد.

ادامه نوشته…

به فرخندگی فرارسیدن جشن آذرگان

شادی راستین، ریشه در عشق، دلشدگی و نور اهورایی دارد. شادی،‌ همان داده‌ی اهورایی است که «اهورامزدا»، این «دانای بزرگ هستی‌بخش» در آغاز، در نهاد انسان‌ها گذاشت. تا انسان‌ها در زندگانی از آن بهره برده و در راستای بالابردن آگاهی خود از آن بهره‌برند.

ادامه نوشته…

مهر را می‌ستاییم، (کسی) که دارای دشت‌های پهناور است، (کسی) که از گفتار راستین آگاه است، زبان‌آوری که دارای هزارگوش است. نخستین ایزد مینوی که پیش از خورشید فناناپذیر تیز اسب، در بالای کوه «هرا» برآید. نخستین کسی که با زینت‌های زرین آراسته از فراز (کوه) زیبا سر به‌در آورد، از آن‌جا (آن مهر) بسیار توانا همه‌ی سرزمین‌های آریایی را بنگرد. «مهر یشت*، بند۴»

ادامه نوشته…