«نیزه» نخستین زین ابزاری است که در پاره‌ی نهم از فرگرد(:فصل) ‌چهاردهم وندیداد یاد شده است.

نیزه در اوستا ارشتی Arshti خوانده شده، در پارسی باستان هم زبان روزگار هخامنشی است، همین واژه در سنگ نبشته‌های آنان به‌کار رفته است. در زبان سانسکریت که خواهر زبان‌های اوستایی و پارسی باستان است، ‌rshti آمده است. در اوستا چندین‌بار به جای ارشتات Arshtat واژه ارشتی Arshti آمده و آن نام یکی از ایزدان یا فرشتگان مزدیسنا است و در فارسی اشتاد گوییم و او نیز نگهبان روز بیست و ششم هر ماه است.

ادامه نوشته…

نازنین سنگ: در ایران باستان و در روزگار ساسانی، از پنج گونه «پیوند زناشویی»، سخن به‌میان آمده است:

۱- پادشاه زن:

«پادشاه زن»، زنی بود که برای نخستین بار، با موافقت پدر ومادر و یا قیم خود همسر برمی‌گزید. «پادشاه زن»، والاترین جایگاه همسری و بالاترین حقوق زندگی زناشویی را داشت و کدبانوی خانه بود. او می‌توانست پس از درگذشت شوهر، قیم فرزندانش شود و اگر فرزندی نداشت، دارایی‌های شوهر به او می‌رسید و براداران و خویشان، حقی بر دارایی شوهر او نداشتند.

ادامه نوشته…

 کسی که از فروغ دانش آراسته شود، پیوسته راستی را برمی‌گزیند. دانا راستی را برمی‌گزیند. هات۳۰ بند۵

دین زرتشتی(: دین بهی)، یکی از کهن‌ترین دین‌های اهورایی است که پیدایش آن در ایران بوده است. پیامبر این دین، «زرتشت»، اندیشه‌ی نیک و خردورزی راستین را از اصول بنیادین پیامِ دینش، و راستی را سرچشمه‌ی منش، گفتار و کردار خود و پیروانش دانسته است. «اشوزرتشت» خود را آموزگار راستی و «مانترَن» می‌نامد. آمده است تا راستی را آموزش دهد و برپا نگهدارد؛ آمده است تا اندیشه‌ها را در راه «اَشا» برانگیزاند، پنجره‌ی «فَرَشَه» را بر روی هستی بگشاید تا در پرتو «اَشا» و «فَرَشَه»، مردان و زنان این جهان را راست و تازه گردانند.

ادامه نوشته…

پانزدهمین یشت اوستا به «رام یشت» نامور است. اما در هیچ جای آن از رام، نام برده نشده بلکه سرتاسر این یشت در تعریف و توصیف ایزد «وایو(Vayu)» یعنی ایزد هوا می‌باشد. از این رو، اوستاشناسان بر این باورند که، نام این یشت باید «وایو» یشت می‌بود. رام یشت با باد و «وایو» ایزد هوا که نام دیگرش در پهلوی «وای» یا «اندروای» است، آمیخته شده است.

ادامه نوشته…

آتشکده آذرگشسب از نامورترین و بزرگ‌ترین آتشکده‌های فلات ایران است که در آذربایجان غربی و در ۴۹ کیلومتری شمال شرق شهر تکاب قرار دارد.

این آتشکده در ضلع شمالی دریاچه قرار گرفته و دارای نمایی چهارطاقی است که درون آن جایگاه آتش دیه می‌شود و راهروهای ویژه‌ای در پیرامون آن است. در سوی راست چهارطاقی، دومین اتاق مهم این آتشکده قرار گرفته که در آن، آتش را، شعله‌ور نگاه می‌داشتند.

ادامه نوشته…

امید مهرآیین: به موجب «بُندهِشن» که درباره‌ی رازهای آفرینش سخن می‌گوید؛ «آتش، اندیشه‌ی هرمزد(اهورامزدا) است». هرمزد، اندیشه مطلق است و تدبیر جهان و جهانیان در اندیشه‌ی والای او شکل گرفته و از آن پس به گونه‌ی مادی پدیدار گشته است. پس آتش در آغاز در اندیشه‌ی آفریننده کل جهان آمده و سپس شکل مادی به خود گرفته است.

در کتاب «مینوی خرد»، عمر جهان به دوازده هزار سال بخش شده است که: سه هزار سال از آن به آفرینش مینوی و نه هزار سال (سه دوره سه هزار ساله) به آفرینش مادی می‌گذرد. در سه هزار سال نخست، آفرینش مینوی امشاسپندان، ایزدان و دیگر آفریدگان انجام می‌گیرد. در سه هزاره دوم، آفرینش مینوی آفریده‌ها شکل مادی به خود می‌گیرید، اما همه ساکن و بی‌جنبشند.

ادامه نوشته…

به مناسبت زادروز فرزانه‌ی ارجمند «مهرداد مهرین» در ۱۵ تیرماه ۱۳۰۱ خورشیدی، نوشته‌ی زیر از کتاب «دین بهی، فلسفه‌ی دین زرتشت» برداشت شده است.

می ‌گویند هنگامی که زرتشتیان مهاجر در جایی به نام «سَنجان» از کشتی پیاده شدند به راجه‌ی (فرمانروای) آنجا که نامش «جادی رانا» بود پیامی فرستاده و درخواست پناهندگی کردند. آنها در پیام خود نکته‌ های زیر را به آگاهی راجه فرستادند تا وی آگاه باشد که آیین آنها چندان با آداب و رسوم هندوان ناسازگاری ندارد.

ما پرستنده‌ی اهورامزدا، خداوند بزرگ هستیم و خورشید و آخشیج‌های(:عناصر) چهارگانه  (آب، هوا،‌ خاک و آتش) را ارج می ‌نهیم.

ادامه نوشته…

خوشبختانه از دیرباز، زرتشتیان از بنیانگذاران کارهای‌ نیک در اجتماع بوده‌اند و با انجام کارهای نیک(:خیر) نام نیک جاودانی از خود به‌جای گذارده‌اند و این رسالت نیکو نسل به نسل، به بازماندگان رسیده است، به‌گونه‌ای که با کمال افتخار می‌توانیم بگوییم که شاید به نسبت جمعیت‌مان، بیشترین افراد نیکوکار را در میان خود داشته و داریم.

از دیدگاه اصولی و دینی، هر کس در هر سنی و با هر سطح درآمد و با هر وضعیت فیزیکی می‌تواند به گونه‌ای کارنیک انجام داده ، خدمات خود را به جامعه ارایه نماید و در دل مردم جای گرفته و نام‌نیک از خود به‌جای گذارد، به شرط اینکه:

ادامه نوشته…

تن و جان هر انسانی پس از درگذشت، از بین می‌رود و روان آدمی پس از چهار روز به سرای جاودانه رهسپار می‌شود، که در پیشگاه دادگاه اهورایی و به داوری مهر، سُروش و رَشن، پاسخگوی اندیشه و گفتار و کردارهای خود در درازنای زندگانی‌اش در این جهان خاکی می‌باشد.

ادامه نوشته…

«نیرنگ» واژه‌ای پهلوی بوده و به‌چم(:به معنای) آیین‌ها و مراسم دینی آمده است. در نسخه‌های خطی«یَسنا»، «ویسپرَد» و «وَندیداد»، شمار بسیاری از نیرنگ‌ها یا مراسم مذهبی و دینی آمده است. بسیاری از دعاهای کوتاه چه به زبان پهلوی و پازَند نیز «نیرنگ» نامیده شده است، چنان‌که «نیرنگ آتش»، «نیرنگ کُشتی نو بَستن»، «نیرنگ دست شو» و… را می‌توان دید.

ادامه نوشته…