کیکاوس رازی، پور کیخسرو، از سخنوران زرتشتی سده هفتم است که چندان آوازه‌ای نیافته است. از این سخنور زرتشتی، در پیوسته‌ای (نظمی) ارزشمند به نام زراتشت نامه، به یادگار مانده است. از آنجا که زرتشت بهرام پژدو افزونه‌ای بر آن سروده است، این در پیوسته را از آن او پنداشته‌اند. کیکاوس رازی، در زراتشت نامه، زندگانی زرتشت را بر بنیان باورهای زرتشتی در پیوسته است.
اردیبهشتگان و پاکی در کلامش
فروغ ایزدی اندر پیامش
اشا، کز هر حروفش گوهری زاد
همان هنجار هستیست در مرامش
اشه وهیشته، باشد نامی دیگر
فزون از این بود پیغامی دیگر
فــرا آمـد یـک و نــه از بـهـار
به پا شد جـشن خوبـی هـر کنـار
روا باشد به هر جا، جـشنی بـر پا
نیایشها بـه پـا گـردد بـه هرجا
وه است ایـن روز و سپـندینی روز
چو خرداد روز و ماه فرودین آمد
خجسته زایش سردار دین آمد
دو لبهایش چو غنچه وا شد از هم
شگفتیها برای اهل دین آمد
بزرگان زمانه در شگفتند
که این خندیدنش از اولین آمد
خدایا به نام تو امروز را
سپاس آورم بخت پیروز را
بیارایم آیین نوروز را
خدایا که تنها توانا تویی
که دانای پنهان و پیدا تویی
که بخشنده زشت و زیبا تویی
فریاد زد چکاوک:
نوروز می رسد
تاک برهنه گفت :
گر جان به مژده تو فشانم روا بود
اما هنوز
سرمای بهمنی نشکسته است
واپسین دیدگاه ها