[1] جشن اسفندگان(روز سپندارمزد از ماه اسفند، برابر با ۲۹بهمن گاهنمای رسمی کشور) بر همهی فروتنان راستین، مادران و زنان فرخنده باد.
فروتنی به همراه مهر و عشق راستین، همان «سپندارمزدی» است. فروزهای مشترک میان مادران و زمینِمادر. انسان با فروزهی سپندارمزدی، میباید از یکسو به دیگران مهر داشته باشد، و از سویی دیگر فروتن باشد. فروتنی یعنی؛ دردسترس بودن سودمندی انسانها.
این انسان میتواند به مرزی از بزرگواری برسد، که هر چه را برای خودش میخواهد و میپسندد، برای دیگران نیز بخواهد و بپسندد. «سپندارمزد» از فروزههای اهورامزداست و شناسهای از هستی بیکرانهی اهورایی که فروتنی اهورایی هم از آن برداشت میشود.
ای مادر من …
ای مادر من بوی گل از روی تو داریم / آرام و قرار از دل دلجوی تو داریم
زیبایی و زیبندگی نسترن و یاس / چون سوسن آزاده ز گیسوی تو داریم
ما تشنه مهریم و تو دریای محبت / ای مونس جان دیدهی دل سوی تو داریم
آتشگه عشقی و عبادتگه دلها / صد سجده ز جان هر خم ابروی تو داریم
گویند بهاران دهد آرامش جانها / ما بوی بهار از رخ گلبوی تو داریم
ای مادر من تا نفس گرم تو ماراست / گرمی دل و جان خود از کوی تو داریم
این شادی و شایستگی و زندگی نیک / از دامن پاک تو و از خوی تو داریم
افسانه و افسون گل از بوی خوش اوست / ما بوی گل از گلشن گیسوی تو داریم
یک لحظه نگاهت دهد آرامش دلها / این معجزه از نرگس جادوی تو داریم
زان سختی و رنجی که کشیدی به همه عمر / عمریست که شرمندگی از روی تو داریم
ای مادر من مهر تو جاوید بماناد / کاین روز خوش از لعل دعاگوی تو داریم
سرودهی جمشید زرهپوش