[1] به مناسبت فرارسیدن روز ملی خلیج فارس(دهم اَردیبهشت)، سروده‌ای در پیوند با ارزشمندی این خلیج باستانی از «جمشید زره‌پوش» آورده می‌شود:
ای خلیج جاودان پارس بزرگ
ای اهورایی پاک
ای خجسته «شاخ آب» بی هَمال
همچو مروارید رخشان خفته‌یی
از ازل در دامن مام وطن
ارزش والای تو برتر زِ هر حدس و گمان
تنگه‌ی هُرمز تو را پیوسته است
با گذرگاهش به دریای عُمان
تا به اقیانوس هند وآب آزادِ جهان
ریشه دارد نام تو
در ژرف هر استوره‌یی
ای بسا دیرینه‌تر
از عمر تاریخ جهان
وز همه عصر و زمان و دوره‌های باستان
عهد و پیمان بسته‌یی
با کورش وبا داریوش
با خشیارشاه و با شاهنشهان پیش از آن
جملگی یزدان‌پرست و شهریارانی سترگ
با هزاران یادگار و با هزاران یادمان
[2] دامن گسترده‌ات پوشانده است
از کران تا بی‌کران‌های جنوب
از دمِ دریای عُمان
وز دلِ میناب و جاسک
تا به بندرگاه بوشهر، گمبِرون و آبادان
آب تلخ و شور تو
از قطره قطره اشک ماست
خشکی خارک و ابوموسی و لاوان، قشم و کیش
جمله با تُنب بزرگ و کوچکت
همچنان خاری بود
در چشم بدخواه وطن
یا چو مُشتی بر دهان یاوه‌گو
خیره‌سر صحرانشینان و طُفیلی خصلتان
[3] سر برون آورده هر یک همچو قارچ
از میان ریگزاران و بیابان عرب
نه نشان و ریشه‌یی
نه نام و پیشینه‌یی
جمله بی‌عنوان و بی‌نام و نشان
گوئیا، ایران و شاخاب همیشه پارس آن
چون سر و تن، جسم و جان
یا عشق و ایمان هم‌اند
کاینچنین با یکدیگر زیبنده مانده است نامشان
ای مهین شاخاب جاویدان پارس
ای اهورایی بی‌همتای ما
با چنین فرخنده نام و با چنین فرخ نشان
تا به روز واپسین
در کنار مام میهن
زنده مانی جاودان
زنده مانی جاودان
