[1]پنجم دیماه(روز خور و دیماهِ گاهنمای دینی زرتشتیان) سالگرد درگذشت آن وخشور بزرگ است. باشد که با پیروی از راه آن بزرگمرد، جهان را به سوی آبادانی وشادمانی رهنمون سازیم.
چند هزار سال پیش در سرزمین ایران خورشیدِ تابانی درخشیدن گرفت، خورشیدی که در پرتو آن خرد و اندیشه و نیک اندیشی(وهومن) بود و فروغش راستی و پاکی(اشا). همانگونه که خورشید گرمی و روشنایی زاست، این خورشید نیز مایهی گرمی و روشنایی دلها و جانها شد.
اندیشهها از فروغ آن روشنایی گرفت و دلها با پرتوش گرم شد. راه دروغ بر اندیشهها بسته شد و زبانها به راستی گشوده شد. آبادانی و کشت و گرامیداشت آخشیجهای نخستین طبیعت – خاک، هوا، آب و آتش – شیوهی زیست مردمان گشت.(۱)
در زیر سرودهای دربارهی این روز از سرایندهی زرتشتی رستم خسرویان(رخسار) آورده میشود:
فروزهای که ز خورشید، شد جدا، او بود / چراغ راه شد و رهگشای ما، او بود
کسی که گفت اهورا، خدای نیکیهاست / کسی که داد نشان از خدا به ما، اوبود
کسی که گفت بهجز راه راست، راهی نیست / ز دیوِ جهل و جنون کردمان رها، او بود
کسی که پنجم دی پر کشید سوی خدا / فروغ مهر و محبت بُد و صفا، او بود
کسی که گفت بیاندیش نیک و نیکو باش / اشوی ما که بپیوست با خدا، اوبود
۱-از کتاب دینپایهی زرتشتی نوشته دکتر حسین وحیدی