خانه > دانستنی‌ها > جایگاه زبان پارسی در گروه زبان‌های آریایی(بخش دوم)

جایگاه زبان پارسی در گروه زبان‌های آریایی(بخش دوم)

Parsi دسته بندی زبان‌های گروه آریایی

سعید کریمی پارسیان: دانشمندان زبان‌شناس زبان‌های گروه‌های آریایی را به هشت دسته بخش می‌کنند که به دسته‌های خاوری(:شرقی) زبان‌ها «ستم» و به دسته باختری(:غربی) آن «کنتوم» می‌گویند. از شناسه‌های زبان‌های خاوری مانند اوستایی و پارسی باستان این است که واک «ل» در آن نمی‌باشد، به‌گونه‌ای که حتا یک واژه با واک «ل» نه در زبان اوستایی است و نه در زبان پارسی باستان که سپس‌ها این واک درون زبان پارسی میانه و پارسی دری شده است و امروزه نیز به‌کار می‌رود. این هشت دسته در زیر دسته‌بندی شده‌اند:

۱)زبا‌ن‌های سنسکریت، اوستایی، پارسی باستان، مادی، پارسی میانه و پارسی دری و کردی و لری. ۲)زبان ارمنی ۳)زبان‌های یونانی کهن، آتیک‌ها، دورین‌ها و یونانی امروز ۴)زبان آلبانی ۵)زبان‌های ایتالیایی دربردارنده اسک، امبری، لاتین، رمن‌ها ۶)زبان‌های سلتی ۷)زبان‌های شاخه ژرمنی دربردارنده ایسلندی‌ها، دانمارکی‌ها، سوئدی‌ها، نروژی‌ها، انگلیسی و آلمانی کهن و نو ۸)زبان‌های لیتوانی، روس‌ها، لهستانی‌ها، چک‌ها، سروات‌ها

نیاز به یادآوری است که نزدیک به ۵۰۰۰واژه از زبان‌های ایرانی کهن تا پارسی دری وارد زبان‌های گروه سامی‌نژادان مانند عبری و اکدی و عربی شده است که اگر پیشواز(استقبال) خوانندگان از این گونه گزارش‌ها خشنود کننده باشد در آینده نزدیک به این پرسمان نیز خواهیم پرداخت ولی آرمان کنونی نگارنده شناساندن هرچه بیشتر زبان پارسی در گروه زبان‌های آریایی می‌باشد.

زبان «گاتها»، مادر زبان‌های مادی، پارسی هخامنشی و پارتی و پهلوی و پارسی دری

در آغاز به شناسایی زبان اوستایی که یک سند ماندگار زبان‌شناسی آریایی است می‌پردازیم. زبان «گاتها»ی اوستا که بخش کهن اوستا است با رویکرد نوین به پژوهش‌های دانشمندان زبان‌شناس دست‌کم در هزاره‌ی سوم پیش از میلاد در سرزمین‌های خاوری و شمال خاوری ایران روامند بوده است که ریشه زبان پارسی باستان و مادی باستان می‌باشد. این سند بزرگ زبان‌شناسی انگیزه آن شده است که پیوند میان زبان‌های سانسکریت و اوستایی کاملا آشکار شود به‌گونه‌ای که ریشه‌ی زبان‌های لاتین و یونانی باستان در این دو زبان نهفته است. نخست برای آگاهی بیشتر از دیرینگی این زبان دیدگاه دانشمندان زبان‌شناس را در این باره جویا می‌شویم.

«دکتر ‌هانک» بر پایه‌ی بنیان‌های زبان‌شناسی تایید می‌کند که زبان «گاتها»ی اوستا مادر زبان‌های مادی، پارسی هخامنشی و پارتی و پهلوی و پارسی دری است. همچنین «دکتر‌ هانگ» بر این باورند که چون برای دگرگونی زبانی مانند گاتها به زبان پارسی هخامنشی بر پایه‌‌ی دانش زبان‌شناسی دست‌کم ۲تا۳ هزارسال زمان لازم بوده است. بنابراین و به استناد این دیدگاه(:نظریه) می‌توان گفت که زبان گاتها زبانی است که نزدیک پنج هزار سال پیش از این رایج بوده است. (سهم ایرانیان در پیدایش و آفرینش خط در جهان نوشته رکن الدین همایون فرخ رویه ۳۰۴)

«دکتر نیبرگ» در این‌باره می‌نویسد: «زبان گاتها بی‌اندازه کهن است و می‌توان آن را به عنوان کهن‌ترین نمونه‌های زبان‌های آریایی که تاکنون می‌شناسیم، شناخت. این زبان با زبان سنسکریت هند باستان به اندازه‌ای نزدیک است که گویی باید پذیرفت مردی از گروه گات‌ها، زبان مردی از محافل ریگ‌ودای هندوستان را می‌توانست دریابد.»(دین‌های ایران باستان رویه ۵۰)

«پروفسور راجام بها گوات» و «دکتر ویلیامز» و نیز «دکتر میلز» بر پایه‌ی دانش زبان‌شناسی از دیرینگی گا‌هان یعنی همان زبان اوستایی به عنوان مادر زبان آریایی‌ها یاد می‌کنند.(برداشتی از کتاب مرز مزدایی نوشته امید عطایی فرد رویه ۸۹ و ۹۰)

اکنون که با گوشه‌هایی از دانش زبان‌شناسی آشنا شدیم و دیدگاه‌های دانشمندان را درباره این جستار بازگو کردیم، آرام آرام به هم سنجی واژه‌ها می‌پردازیم که بی‌گزافه گویی برای سه گروه از کسان بسیار زیبا و دلنشین است:

گروه نخست کسانی که زبان پارسی را سست و ناتوان و بی پشتیبان می‌شمارند. دریغ از این‌که این زبان دارای پشتیبانی بسیار کهن است که مادر زبان‌های گروه آریایی است.

گروه دوم کسانی که همواره در اندیشه سرفرازی و پیشرفت ایران، این سرزمین همیشه جاوید هستند و هرگز در برابر بیگانگان سهش(حس) کمبود نمی‌کنند.

گروه سوم کسانی هستند که در اندیشه فراگیری زبان‌های گروه آریایی به ویژه انگلیسی هستند.

همچنین در این جستارها در جای خود از زبان‌های کُردی و لُری که میانجی میان گروه زبان‌های خاوری آریایی با زبان‌های باختری آریایی می‌باشد بهره بایسته گرفته خواهد شد. شایسته یادآوری است که زبان‌های بومی ایران در شناخت پیوند زبان‌های آریایی سند بسیار استواری هستند. برای نمونه برخی زمان‌ها یک واژه در زبان «دلیجانی» و یا زبان «راجی» و یا «سنگسری» می‌تواند بسیار راه گشا باشد.

گئوش

نخستین واژه‌ای که به آن می‌پردازیم واژه‌ی اوستایی(گئوش = جهان مادی) است این واژه نخست به «گئو» دگردیس شده سپس در زبان یونانی کهن به «ژئو» دگردیس شده است(دانش کیهان و زمین در ایران ویچ نوشته دکتر مانوئل بربریان رویه ۳۵۴)

اکنون دانشجوی رشته زبان انگلیسی به آسانی در خواهد یافت ریشه واژه «ژئو» در واژه‌های آمیختاری(کلمه‌های ترکیبی) «ژئوگرافی» که ترجمه عربی آن «جغرافی» است و نیز «ژئوپولیتیک» و… از کجاست. این واژه در زبان پارسی به «گیتی» دگردیس شده است. به یاری خداوند در دنباله این جستار تک تک این واژه‌ها رو ریشه یابی خواهیم کرد تا راز‌های هم‌ریشه‌بودن زبان‌های اروپایی با زبان‌های ایرانی هرچه بیشتر برای خوانندگان گرامی آشکارتر شود.

سپیهر

واژه‌ی «سپیهر» اوستایی که در پارسی دری به دیس(:شکل) «سپهر» به معنای «فضای گوی سان پیرامون زمین» است، گفته می‌شود در انگلیسی به واژه‌های «سفی یر» به معنای گوی، «سفیریکال» به معنای گردوار و مدور، «سفیریسی تی» به معنای کرویت و گردوارگی دگردیس شده است. (همان کتاب رویه ۳۵۶ و دیکشنری انگلیسی به پارسی آسیا رویه ۵۴۰)

ادامه دارد…

جایگاه زبان پارسی در گروه زبان‌های آریایی(بخش نخست)


بازدید نوشته: 6,763 بار
گروه ها:دانستنی‌ها
  1. بهدین
    2 ژوئن 2013 در 02:39 | #1

    با درود فراوان
    در نوشته ی بالا آمده است: زبان گاتها مادر زبانهای مادی، پارسی، هخامنشی و….. با خواندن این نوشته بسیار شاد شدم زیرا در همه ی نوشته های اوستا شناسان آمده است که در گاتاها هیچ واژه ی گاتایی یافت نشده است که ریشه ی مادی داشته باشد. من در جایی زندگی می کنم که هنوز تا اندازه ای به زبان پهلوی باستان سخن می گوییم. با خواندن اوستا و گاتاها واژگان فراوانی در اوستا می بینم که هنوز ما این واژه ها را بکار می بریم به ویژه در اوستا فراوانند واژگانی که ما روزانه بارها این واژه ها را به کار می بریم. من تا اینک بیش از دویست ۲۰۰ واژه پیدا کرده ام که در اوستا هست و روزانه بارها برای ما کاربرد دارد و به ویژه واژه هایی در گاتا. اینک من در شگفتم که این بزرگواران چگونه می فرمایند هیچ واژه ای در گاتاها و اوستا نیست که ریشه ی مادی داشته باشد؟ شگفت است که ما در شهرستان کوچکی باستانی در میان و در دل سرزمین ماد زندگی می کنیم.

    با سپاس فراوان
    بهدین

  2. آرین
    11 ژوئن 2013 در 12:18 | #2

    درود.خسته نباشید.بیشتر بنویسید.من شور این گونهِ نوشتارها را دارم.

  3. بهدین
    27 ژوئن 2013 در 22:30 | #3

    آقای آرین به شوند اینکه شما شیفته دانستن هستید به آگاهی شما می رساند که واژگانی در اوستا هست که آقایان اوستا شناس(بیشتر خودمانی ها) چم آنها را نمی دانند و برای پیدا کردن چمی برای این واژگان به گمانه زنی پرداخته اند. زیباست که همین واژگان را ما با همان چم و همان گویش هنوز بکار می بریم. این آقایان همگی می گویند که در اوستا واژه ای یافت نشده است که ریشه مادی داشته باشد. شگفت است که ما در دل و در میان سرزمین ماد زندگی می کنیم.
    برای من روشن شد که این آقایان اوستا شناس خودمانی(ایرانی) از خود هیچ نداشته و ندارند بلکه نوشته های جویندگان و پویندگان خارجی را جلو خود گذاشته و از روی نوشته های آنان رونویسی کرده اند و کمی تغییراتی در چم هر کلمه و پس و پیش کردن جمله داده اند و به این گونه کتابی به نام خود ثبت کرده اند. اگر هریک از این آقایان قبول ندارد به این کمترین بنویسد تا برای ایشان روشن کنم که رو نویس خوبی هم نبوده است.
    بهدین

  4. سعید
    2 سپتامبر 2014 در 14:04 | #4

    با درود فراوان من سعید کریمی گرد آورنده این پژوهش هستم. بله فرمایش شما درست است شوربختانه استادان!!!؟؟؟ زبان های باستانی ما پیرو استادان!!!غربی خود هستن که خود هموند گروه های فرومانوسری، دشمنان سوگند خورده ایران هستند. بی گمان نژاده ترین و ناب ترین واژه های آریایی، دراوستا است. در سرتاسر اوستا حتی ۱ واژه ناآریایی پیدا نشده است. به درستی که واژه گان اوستا به ویژه گاتها سرور همه زبان های آریایی است. اگر درخت دروغین هندو اروپایی!!!؟؟؟ را نگاه کنین خواهید دید که چگونه استادان غربی جایگاه اوستا و ایران را پایین آورده اند و آنرا یکی از شاخه های کوچک و پرت آن درخت نشان داده اند!!!!؟؟؟؟ این در حالی است که ایران ریشه و سرزمین مادری آریایی ها است.استادن ارباب پرست ایرانی هم بدون هیچ پژوهش درستی مانند کوران و کران پیرو دروغ های اربابان فرومانوسر خود در آمریکا و اروپا هستند.
    خوشبختانه دانش ژنتیک که سخن پایانی را میگوید پاسخ کوبنده ای به این دروغ پردازان داده است . آن این است که آریایی ها کمینه ۱۰۵۰۰ سال که در فلات ایران زندگی می کنند. شما میتوانید مقاله های (سورنا فیروزی) کارشناس ارشد دانش ژنتیک را در این باره بخونید.
    بی گمان فلات ایران سرزمین آریایی ها است و نژاده ترین واژه های آریایی در اوستا می باشد که حتی یک واژه نا آریایی ندارد.
    پاینده ایران

  5. دارا
    6 اکتبر 2014 در 19:32 | #5

    عالی بود خواهشن ادامه دهید درود بر شما