مهندس رستم پارکی در سال ۱۲۹۹ خورشیدی در تهران، خیابان منوچهری، کوچه ژاندارک زاده شد. آموزش‌های ابتدایی و متوسطه را در آموزشگاه‌های زرتشتی جمشیدجم و دبیرستان فیروزبهرام و دوره عالی را در رشته مهندسی برق دانشگاه تهران گذراند. دیپلم زبان فرانسه را از سوربون در تهران دریافت کرد. دوره بازرسی فنی را در دفتر بین‌المللی کار در استانبول، دوره حفاظت فنی را در پاریس و دوره تامین اجتماعی را در بروکسل بلژیک، گذراند.

ایشان از پیشکسوتان روزنامه‌نگاری در جامعه زرتشتی است. نخست در «باشگاه مزدیسنان» تهران که در ۱۱ امرداد ماه ۱۳۱۵خورشیدی بنیان گذاشته شده بود، روزنامه‌دیواری درست می‌کرد و گروهی در آماده‌کردن روزنامه همکاری داشت. سپس از تیرماه ۱۳۲۱ خورشیدی، «نامه مزدیسنان» را دست‌نویس به‌دست علاقمندان می‌رساند و پس از آن، از وزارت کشور وقت امتیاز گرفت. از آبان ماه ۱۳۳۰ خورشیدی هر پانزده روز یک‌بار نامه مزدیسنان به صاحب امتیازی آقای اردشیر بردبار را چاپ می‌کرد.

در سال‌های ۱۳۲۳ و ۱۳۲۴ خورشیدی نیز مجله «نامه فروهر» را به‌صورت دست‌نویس چاپ کرد. این مجله بین خانواده‌ها دست‌به‌دست می‌گشت، هر خانواده مجله را ۲۴ ساعت در دست داشت و پس از خواندن، آن‌را امضا می‌کرد. این مجله رویه‌های انتقاد و راهنمایی هم داشت. همه‌ی شماره‌های آن با دست‌خط پارکی نوشته شده‌بود و تنها نسخه دوم بود که توسط دکتر ایرج زارع نوشته شده بود.

با مجله هوخت نیز از آغاز بنیانگذاری در سال ۱۳۲۹ خورشیدی، تا مدتی همکاری داشت.

از آبان‌ماه ۱۳۳۵ خورشیدی، «نامه ایران‌ویچ» را با نوشته‌های گوناگون و به‌صورت ماهانه چاپ کرد، که پس از نه شماره توقیف شد.

پس از آن در انجمن زرتشتیان تهران، «مهنامه زرتشتیان» را چاپ کرد. این نشریه از سال ۱۳۵۱ خورشیدی به صاحب‌امتیازی انجمن و به مدیرمسوولی رستم پارکی چاپ و در دسترس همکیشان قرار می‌گرفت. جالب این‌جاست که همه‌ی کارهای مهنامه را خود به‌تنهایی انجام می‌داد، و جالب‌تر این که روزنامه‌نگاری را نیز، تجربی آموخت.

کارها و پست‌هایی که مهندس پارکی در زیر آمده است؛

آموزش و استخدام رسمی در وزارت کار، مدتی در سمت ریاست اداره بازرسی کار استان تهران و پس از آن معاونت مدیریت کل تعلیمات حرفه‌ای و پس از‌ آن ریاست کل هماهنگی سازمان‌های وابسته و همچنین مدیرکل خدمات اجتماعی و به‌دنبال آن مدیرکل شوراهای قانونی وزارت کار، و در سال ۱۳۵۷ خورشیدی با ۳۰ سال ‌و اندی خدمت دولتی بازنشسته شد.

وی چندین دوره به‌طور متناوب عضو انجمن زرتشتیان تهران،‌ و مدتی نیز دبیر انجمن بود. از ایشان کتابی به‌نام «فردوسی‌نامه مزدیسنان» بر‌جای مانده‌ که با کمک گروهی از دوستان، نوشته‌های هزاره فردوسی را گرد‌آوری و چاپ کرده‌است.

همچنین برابر نامه وزارت آموزش و پرورش، در آماده‌کردن دو دوره کتاب‌های ریاضی کلاسیک،‌ از پایین‌ترین سطح دبستان تا بالاترین سطح دبیرستان همکاری موثر داشت. کتاب رسم‌ فنی را برای دوره دبیرستان و هنرستان و کلاس‌های کنکور و نیز دانشگاه پلی‌تکنیک و نیروی هوایی آماده، چاپ کرد و آموزش داد.

پارکی از سال‌های نخستین فارغ‌التحصیلی؛ در آموزشگاه‌های فیروزبهرام، انوشیروان نوباوگان، امیرکبیر، تمدن، البرز، گروه فرهنگی آذر، مرجان و کلاس‌های کنکور سراسری آموزش می‌داد و استاد دانشگاه پلی‌تکنیک و نیروی‌ هوایی نیز بود.

از دیگر کار‌های او برگزاری کلاس‌های تقویتی رایگان برای دانش‌آموزان زرتشتی است که هرساله نزدیک به ۱۵۰ دختر و پسر زرتشتی در این کلاس‌ها شرکت می‌کردند و دبیری این کلاس‌ها را کیخسرو وصالی، تیرانداز پرخیده، بانو پروین نامداران، دکتر ایرج زارع، مهندس بهمن جمشیدی، و مهندس رستم پارکی بردوش داشتند.

از دیگر کارهای فرهنگی پارکی، می‌توان به برگزاری کلاس گاتها در خانه موروثی «فیرزوبهرام» اشاره کرد که ۶ سال برگزار می‌شد. همچنین کلاس‌های‌ دین‌دبیره، مقاله‌نویسی، روزنامه‌نگاری، موسیقی و تئاتر و جلسات سخنرانی به‌وسیله موبد رستم شهزادی، موبد اردشیر آذرگشسب، موبد جهانگیر اشیدری، دکتر اردشیر خرمی، خداداد بردبار و … هم برگزار می‌شد.

مهندس پارکی شاگردانی را پروراند که همانند خودش همتی بلند داشته و هم‌اکنون در مقام‌های بالا، به جامعه زرتشتی و ایران عزیز خدمت می‌کنند.

وی در سن ۸۳ سالگی و در سال ۱۳۸۲خورشیدی از این جهان رخت بربست. روانش شاد و نامش به نیکی یاد باد.