فروردین است و روز فروردین / شادی و طرب را کند تلقین

ای دو لب تو چو مِی، مراده / کان باشد رسمِ روز فروردین

بر یاد خدایگان، شهِ عالم / کارسته زوست ملکِ داد ودین(مسعود سعد سلمان)

زرتشتیان در هر ماه، هنگامی که نام روز با نام ماه برابر می‌شود، آن روز را جشن می‌گیرند و هریک از این جشن‌ها را به مناسبتی برگزار می‌کنند که بی‌گمان برای زندگی اجتماعی انسان‌ها سودمند است و پیشرفت روزافزون جامعه را به‌همراه خواهد داشت. در همه‌ی این جشن‌ها آرمان‌هایی سپند و ورجاوند چون ستایش پروردگار، گردهم‌آیی، شادی و دادودهش دیده می‌شود.

نخستین جشن ماهانه در هر سال، جشن فروردین‌گان نام دارد که روز فروردین از ماه فروردین برابر با نوزدهم است و به آن «فُرودگ» هم می‌گویند. این جشن، درپیوند با فروهر پاک درگذشتگان و نیاکان است، از این‌رو زرتشتیان، برای شادی روان و فَروَهر درگذشتگان خود، به آرامگاه‌ها می‌روند.

در این جشن، هر کس؛ گُل، گیاه، میوه، «لُرک»(ترکیبی از میوه‌های خشک مانند؛ خرما، انجیر، سنجد، کشمش، بادام، برگه‌خشک میوه‌ها، …) با خود می‌آورد. بانوان آش، سیرُگ، سیروسِداب و دیگر خوراکی‌ها را آماده می‌کنند. سُرایش«آفرینگان دهمان»، «کَرده‌ سروش»، «همازور دهمان» و همچنین بخش‌هایی از «فروردین‌یَشت» و برگزاری دیگر آیین‌های مذهبی به‌وسیله‌ی دستوران و موبدان سپیدپوش، بی‌گمان شادی روان و فروهر درگذشتگان را درپی خواهد داشت. باشندگان نیز با نیایش‌های خود و با روشن کردن شمع و گذاشتن مواد خوشبوکننده بر روی آتش پاک و سپند، بر روان و فروهر درگذشتگان درود می‌فرستند. دهموبدان، هنگام آفرینگان‌خوانی، میوه‌ها را با کارد به اندازه‌های کوچک بریده و پس از پایان مراسم، همراه با لُرک، بریده‌هایی از سیرُگ و اندکی آش بین باشندگان پخش می‌کنند.

یاری‌نامه:

۱- منوچهرپور، منوچهر. بدانیم و سربلند باشیم. تهران: موسسه فرهنگی انتشاراتی فروهر، ۱۳۷۷٫ صص. ۷۶،۷۷،۸۲

۲- نیکنام، کورش. از نوروز تا نوروز. تهران: موسسه فرهنگی انتشاراتی فروهر، ۱۳۸۲٫ ص. ۴۸

۳- رضی، هاشم. دانشنامه ایران باستان. تهران: انشارات سخن، ۱۳۸۱٫ صص۱۵۵۶،۱۵۵۷،۱۵۷۸،۱۵۷۹

۴- آذرگشسب، اردشیر. مراسم مذهبی وآداب زرتشتیان. تهران: سازمان انتشارات فروهر، ۱۳۷۲٫ صص۲۲۷تا۲۲۹