با درود به روان و فَروهر اَشوزرتشت اسپنتمان وهمه‌ی پارسایان و فرزانگان. پُرسه‌ی همگانی اورمزد و اسفندماه(۲۵بهمن ماه گاهشمار رسمی کشور) فرارسیده است. زرتشتیان در این روز، یاد درگذشتگان و جانباختگان راه میهن را، به نیکی یاد می‌کنند تا به یاد داشته باشند که آن‌چه از انسان به یاد می‌ماند؛ چیزی جز نیک کرداری، نیک گفتاری و نیک اندیشی نیست.

همچنین آنانی که تازه‌درگذشته‌ای دارند، با یادآوری نیکی‌هایشان، یادشان را گرامی می‌‌دارند تا توانسته باشند بر شادی روان آنان بیافزایند. روانشان شاد و یادشان گرامی باد. در زیر کوتاه سروده‌ای در این‌باره آورده می‌شود:

این جهانِ گذران چیست؛ جز آه و نفسی / مرغِ جان مانده گرفتار، درون قفسی

روز و شب پَرسه‌زنان درپی بهروزی خویش / کس نداند که به مقصود رسی یا نرسی

آن‌همه دوست که یادِ همگان باد به خیر / همه رفتند و ندیدیم دگرباره کسی

کاروان در گذرد و ما همه در نوبت خویش / گوش به آهنگ دَرای‌ایم و نوای جَرسی

بهتر از نام نکو چیست؛ تو را توشه‌ی راه / تا سبکبال به سر منزل موعود رسی

عشق پاک آن‌که تو را پرتو خورشید دهد / نور شبتاب بود، گر رسدت از هوسی

یاد از آن یار سفر کرده که از لطف و صفا / همچو گل بود و ندیدیم در او خار و خسی

ماه اسفند است و روز پاک اورمزد بزرگ / تا به یاد همه خوبان به سرآریم نفسی

یا رب آن روز که دست از همه جا کوتاه است / دستمان گیر و بیامرز که تو فریادرسی(جمشید زره‌پوش)