تارنمای یتااهو، فرارسیدن نوروزِ را به همه‌ی جهانیان شادباش می‌گوید و امید دارد که در سال‌نو مردمان جهان این نکته را دریابند که آرمان گردهم آمدن خانواده‌ها در هنگامِ تحویل سال نو، نشان از پیوستگی همه‌ی انسان‌ها است که «بنی آدم اعضای یک پیکرند».

ششم فروردین هم سالروز زایش اشوزرتشت پیامبر است. پیامبری که همه‌ی انسان‌ها را به راستی و درستی فرامی‌خواند.

باشد که انسان‌ها بتوانند پنج فرزند بدِ «منیت» یعنی؛ «آز»، «خشم»، «ترس»، «رشک» و «نیاز» را از خود دور کنند و نشانه‌های سپنتامینویی را در خود بارور کنند.

به فرخندگی فرارسیدن سال‌نو، چکامه‌ای از سراینده‌ی زرتشتی، رستم خسرویان(رخسار) آورده می‌شود:

ماه فروردین رسید وفصل خوبِ نوبهار / آمدند از خانه بیرون، عاشقانِ بی‌قرار

زندگانی تازه شد هر جا، به‌هر شهر و دیار / نور و گرمی‌اش فزون خورشید و مهرِ کردگار

گل به گلزار آمد و بلبل پی دیدار یار / سردی از دل‌ها شد و عشق و امید آورد، بار

مهرورزان، خانه‌ای نو ساختند / قصه‌گویان قصه‌ها پرداختند

دشت‌ها پر سبزه و سنبل شدند / خانه‌ها پاکیزه و پر گل شدند

چشم‌ها روشن شود از دیدن فامیل و دوست / چونکه نوروز است و این رسمی نکوست

کینه‌ها باید ز دل بیرون نمود / مهر را افزون، غبار از دل زدود

سفره‌ای از هفت سین با کُندر و اسفند و عود / با گلاب و آیینه، در روی مهمان وا گشود

میوه و آجیل و شیرینی، بسی نقل و نبات / فالی از حافظ که سوگندش دهم، شاخ نبات

گرمی جمع رفیقان را دو چندان می‌کند / مهر را افزون و دیوان را پریشان می‌کند

کام دل شیرین و مشت دشمنان وا می‌کند / شعری از فردوسی و حافظ چه غوغا می‌کند

ما به مهر و آشتی سرمشق دنیا بوده‌ایم / با چنین اندیشه‌ای تاریخ را پیموده‌ایم