سروده‌ی «جشن شهریورگان» از گودرز ماوندی

شهریورگان و جشنِ شهریاریست

فرمانروائی بر خویش و هشیاریست

چو بر نَفسَت تسـلط یابی هـردم

هما راه تـو نیـک و کـامیـاریـست

بـسا هسـت آن نمـادِ حاکمـیت

نـمـادِ مـحکـمی و اسـتواریـست

فلـزات را نگاهبـان آمـد امـشا…

که سختی و ثبـات و پـایـداریـست

همانـا ایـزدانـی بـا او هـمـکار

خور است و مهر و هم آن آسمانیست

بخششِ نیکِ اهورائی کـسی را

کـه یـار و یـاورِ هـر بـیـنوائـیست

تو هم گر پایدار مانی بـه نیـکی

به هر جا کوکِ سازت سـازگاریست

خجسته بر تو این شهریـورِ پـاک

کز آن دورانِ دیریـن یـادگـاریـست