فرزانه‌ی دانشمند «دهشتک»، از پزشکان نامور زرتشتی و فرنشین(:رییس) بیمارستان «گندی‌شاپور» بود. هنگامیکه «هارون‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌الرشید» می‌خواست ایجاد یک بیمارستان اسلامی را در بغداد را، بردوش پزشک دربار خود «جبرییل بن بختیشوع نصرانی» بگذارد، وی از «دهشتک» برای اداره بیمارستان نامبرده دعوت کرد.

«دهشتک» نپذیرفت و پاسخ داد که خلیفه را برای او مقرری نیست و او و برادرزاده‌اش از برای نیک‌اندیشی و خیرخواهی امور بیمارستان گندی‌شاپور را اداره می‌کند. و همچنین نوشت که؛ «ماسویه»(نام کسی است) را به عوض خود می‌فرستم که چهل سال داروساز بیمارستان بوده و می‌تواند کار شما را انجام دهد. هرچند که خواندن و نوشتن نمی‌داند، ولی در اثر تجربه طولانی همه‌ی بیماری‌ها را می‌شناسد و درمان‌شناسی او بسیار خوب و در درمان بیماران از پزشکان دیگر کاردان‌تر می‌باشد. فرنشینی بیمارستان را به یکی از شاگردانت واگذار و «ماسویه» را پزشک‌یار ساز و به اداره بیمارستان بگمار، کار به دلخواه خواهد بود. «جبرییل» پیشنهادش را پذیرفت و بیمارستان رونق گرفت.

شایسته است که بدانیم، شهر «گندی‌ شاپور» را شاپور یکم‌ ساسانی(۲۴۱-۲۷۲ میلادی‌) در اهواز ساخت‌. پس از وی انوشیروان(۵۳۱-۵۷۹ میلادی‌) که‌ فرمانروایی دانشمند بود، در آن‌ شهر مدرسه‌ و بیمارستان‌ بزرگ و نامدار «گندی‌ شاپور» را بنیاد نهاد که‌ هم مرکز آموزش پزشکی و فلسفه‌ بود و هم‌ بیمارستان‌.

دانشگاه «گندی شاپور» از مهمترین مراکز آموزشی و پژوهشی آن روزگار بود که شمار بسیاری دانشمند و پزشک در آن مشغول به کار بودند. به‌وجود آوردن روش درمان بیمارستانی را، باید تا اندازه بسیاری از آنِ ایرانیان دانست. بیشتر بیمارستان‌های دوره بعد همچون بیمارستان‌های نامی عضدالدوله در شهرهای شیراز و بغداد، بیمارستان‌های دمشق و رفاهی ،‌ بر پایه نمونه‌ها و اصول بیمارستانی گندی‌شاپور ساخته شده بودند.

یاری‌نامه:

۱- شهمردان، رشید، تاریخ زرتشتیان فرزانگان زرتشتی، چاپ نخست، تهران- انتشارات فروهر: ۱۳۶۳، رویه‌ی۴۸۹٫