گفته می‌شود یک سده پیش، واژه‌ی آذربایجان تنها درباره‌ی آذربایجان ایران به‌کار می‌رفته است و ریشه‌ی زبان‌شناسی آن مربوط به «آران»، سرزمینی در قفقاز بوده است که جغرافی‌نگاران واژه‌های گوناگونی را برای آن به‌کار می‌بردند. اینگونه به چشم می‌آید که پیش از آمدن اسلام به این سرزمین واژه‌ی «آران» رایج بوده است. چنانکه یکی از تاریخ نگاران هنگام گفتن سرگذشت دودمان «مهران»(که از خویشاوندان خسرو پرویز پادشاه ساسانی بوده است)، از «وردان» دلاور سخن می‌گوید و می‌نویسد که او می‌خواست سلسله‌ی «آران‌شاهان»  را برافکند. آذربایجان در روزگار صفویه به ۱۵ خان‌نشین و سلطان‌نشین کوچک دگرگون شد. مهمترین خان‌نشین‌ها شامل: باکو، گنجه، دربند، قبه، قرباغ، نخجوان، تالش، شکی، شروان، ایروان و لنکران بودند. مهم‌ترین سلطان‌نشین‌های کوچک را آرش، ایلی سو، کازاخ، کوتکاشین، قبله و شمشادیل تشکیل می‌دادند. برخی از تاریخ‌نگاران هم شهرهای تفلیس، اردوباد، بردعه و بیلقان را جز سرزمین «آران» می‌دانند.

ادامه نوشته…

چنین گوید «برزویه طبیب» بزرگ پزشکان پارس بود که پدر من از لشکریان و مادر من از خانه دانشمندان دین زرتشت(موبدان) بود. نخستین نعمتی که خداوند بلند مرتبه بر من ارزانی گردانید دوستی پدر و مادر بود و دل سوزی و مهر ایشان به من بود چنان که از برادران و خواهران استثنا شدم و آرام‌آرام و به‌ گونه‌ی ویژه‌ای پرورده شدم.
چون سال عمر به هفت رسید مرا بر خواندن دانش پزشکی تشویق نمودند و چندان که اندک آگاهی(در این مورد) پیدا کردم و برتری آن را بشناختم با میل فراوان در یادگیری آن می کوشیدم، تا به آن دانش شهرتی تمام یافتم و درپی معالجه(درمان) بیماران برآمدم. آن گاه نفس خویش را میان چهار کار که تکاپوی جهانیان از آن نتواند گذشت دارای انتخاب و اختیار گردانیدم(که شامل): فراوانی مال، لذت حال، شهرت و پاداش(ثواب) آخرت.

بیشتر بخش‌های این نوشتار برگرفته از نگاشته‌های «عبدالمجید ملک کلامی» ‌ادیب و خوش‌نویس سنندجی است. چون که او رهبر غارنوردان آن ناحیه بود که نزدیک ۱۲۷۶ خورشیدی(یک سده پیش) می‌زیست.

غار باستانی کرفتو در ۷۶ کیلومتری شمال خاوری شهر سقز است. این غار در میان غارهای ساخت دستِ انسان کم مانند است و دارای ۴ اشکوب(:طبقه) و دارای ۲۵ اتاق است که از سنگ تراشیده شده‌ است.

ادامه نوشته…

در میان تاریخ‌نگاران درباره‌ی نقش‌برجسته انسان بالدارِ پاسارگارد سخن‌های فراوانی شده است ولی هیچ‌گونه همسان‌سازی نظری در میان آن‌ها به‌وجود نیامده است. از این‌رو پیامی ‌که این نقش‌برجسته می‌بایست به آیندگان بدهد همچنان در پرده‌ای از گمان قرار دارد. این نقش‌برجسته با فر کیانی کوروش بزرگ پادشاه هخامنشی درپیوند است. اینک به توضیح درباره‌ی بخش‌های گوناگون این نقش‌برجسته می‌پردازیم:

دست برافراشته: دست راست این نقش‌برجسته از ناحیه آرنج خم شده و به‌سوی جلو بلند شده است. حالت دست در این نقش‌برجسته همانند حالت دست شاهان و شاهزادگان در نقش‌برجسته‌های تخت‌جمشید و سنگ‌نبشته‌ی داریوش شاه در بیستون است. این حالت دست و چگونگی قرارگرفتن پاها که انسان در حالت حرکت را نشان می‌دهند، نشان‌دهنده‌ی حرکت رو به جلو و پیشرفت است.

ادامه نوشته…

واژه‌ی «سندباد» که به گونه‌ی «سنباد» هم نوشته می‌شود. در زبانِ پهلوی به معنی نیروی اندیشه است. «سندباد» همچنین به معنی بادی است که از سوی رود سند بوزد. واژه‌ی مجوس از سوی تازیان به افرادی گفته می‌شود که پیروی دین‌های ایرانی پیش از اسلام بودند. گمان می‌رود «سندباد» از پیروان مزدک بوده است. «سندباد مجوس» پس از کشته شدن ابومسلم خراسانی در نیشابور و ری به خونخواهی ابومسلم دربرابر خلیفه عباسی منصور به‌پا خواست.

ادامه نوشته…

پس از آن‌که «یزدگر سوم» در جنگ نهاوند از تازیان شکست خورد، او برای کمک گرفتن و گردآوری سپاه نو به‌سوی خراسان و خاور ایران رهسپار شد. یکی از شاهزادگان ساسانی به‌نام «باو» فرزند «کیوس» که سردار شجاعی بود از یزدگرد اجازه خواست که برای نیایش به آتشکده‌ای که پدرش ساخته بود برود و سپس به او بپیوندد. «باو» در آتشکده مشغول نیایش بود که به او خبر می‌دهند که یزدگرد، در شهرِ مرو به فرمان «ماهوی سوری» فرماندار آنجا و به‌دست آسیابانی کشته شده است. «باو» با شنیدن این خبر بسیار اندوهگین شد.

ادامه نوشته…

ویژگی‌های یک مدیر خوب برای کار گروهی چیست؟

۱- توانایی برنامه‌ریزی و هدف‌سازی برای انجام یک کار تیمی را داشته باشد.

۲- او باید بتواند که مدیریت بحران و تنش را انجام دهد و روابط بین کارکنان را به‌خوبی برقرار کند.

۳- به شرایط اقتصادی کشور ایران و تیم خودش آشنایی کامل داشته باشد.

ادامه نوشته…

جاهای تاریخی استان کرمان:

در نوشته‌های تاریخی و جغرافیایی، این منطقه «کرمان»، «کارمانیا»، «ژرمانیا»، «کرمانیا»، «کریمان»، «کارمانی» و «کرمانی» آورده شده است. اگر «کارمان» را دو واژه بپنداریم. «کار» به معنی جنگ و «مان» به مفهوم جای است که در مجموع معنی «جایگاه دلاوری و نبرد» را می‌رساند. برخی از جغرافیدانان نام قدیم این شهر را «گواشیر»(بردشیر) خوانده‌اند.

ادامه نوشته…

در آیین‌های باستانی ایران برای هر جشن و یا مراسم مذهبی خوانی گسترده می‌شد که در آن افزون بر افزارها و اسباب نیایش مانند: آتشدان،‌ ماهروی و برسم،‌ فراوردهای فصل و خوراکی‌های گوناگونی نیز بر سر خوان نهاده می‌شد. زیرا خوردن خوراک مذهبی یکی از رسم‌های دینی بود و «میزد»(Mayazd) نامیده می‌شد.

این خوان را بر صفه‌ای بلندتر از سطح زمین می‌چیدند. ترتیب قرار گرفتن اشیا بر روی خوان نظم ویژه‌ای داشت و نماد شماره‌های سپند بود. همیشه کوشش می‌شد خوان نوروزی که مربوط به سپندترین روز سال است،‌ هر چه بیشتر رنگین باشد.

معمولا در این گونه خوان‌ها از بهترین بافته‌ها(پارچه سفید رنگ) برای پوشش زیر خوان و نفیس ترین قاب‌ها،‌ شمعدان‌ها و آتشدان‌ها استفاده می‌شد. اکنون به شرح اجزای گوناگون خوان نوروزی می‌پردازیم.

ادامه نوشته…

شهرهای سرپل‌ذهاب و قصرشیرین در باختر(:غرب) ایران و در استان کرمانشاه قرار دارند. هر دو شهر دارای آثار تاریخی چشمگیری هستند. آثار تاریخی سرپل‌ذهاب شامل «تاق گرا» Gara ، نقش‌برجسته‌های «لولوبی» Lullubi و آرامگاه «دکان داود» و آثار تاریخی قصر شیرین، «آتشکده‌ی چارتاقی» و «قصر شیرین» هستند.

«تاق گرا» Gara

در ۱۸ کیلومتری شهر باستانی سرپل‌ذهاب و به سوی کرمانشاه بر روی بلندی‌هایی که «دروازه زاگرس» نامیده می‌شوند، یک تاق به‌نام «تاق گرا» وجود دارد. شاید نام «تاق گرا» از واژه‌ی کردی به معنی «قوس بزرگ» باشد. ولی شاید واژه‌ی «گرا» از واژه‌ی فارسی «گبرا» آمده باشد. این اصطلاحی است که مسمانان برای زرتشتیان در آغاز روزگار اسلامی بهره می‌بردند. در این حالت «تاق گرا» به‌معنی «قوس زرتشتیان» است.

ادامه نوشته…