در سرچشمه‌های علوم انسانی این‌گونه به دانشجویان آموزش داده می‌شود که آریاییان قومی مهاجر هستند که در تاریخی ناروشن و از سرزمین‌های سردسیر شمالی، در اثر سردشدن و افزونی جمعیت، رو به سوی جنوب رهسپار شده و با از بین‌بردن بومیان فلات ایران به عنوان قومی یورش‌گر، خود، جایگزین آنان شده‌اند. البته جای شگفتی نیست چراکه این سرچشمه‌ها خود وامدار کتاب‌هایی هستند که از نویسندگان غربی گرفته شده‌اند و آرمان بیشتر آنان از بین بردن پیشینه‌ی نیکِ مردمان این مرز و بوم و همچنین گسترش ناامیدی در میان آنان است تا بتوانند در درازمدت با روش‌های گوناگون بر منابع طبیعی و انسانی این سرزمین چیره شوند  و از آن بهره‌مند شوند.

ادامه نوشته…

پنجم دی‌ماه(روز خور و دی‌ماهِ گاهنمای دینی زرتشتیان) سالگرد درگذشت آن وخشور بزرگ است. باشد که با پیروی از راه آن بزرگمرد، جهان را به سوی آبادانی وشادمانی رهنمون سازیم.

چند هزار سال پیش در سرزمین ایران خورشیدِ تابانی درخشیدن گرفت، خورشیدی که در پرتو آن خرد و اندیشه و نیک اندیشی(وهومن) بود و فروغش راستی و پاکی(اشا). همان‌گونه که خورشید گرمی و روشنایی زاست، این خورشید نیز مایه‌ی گرمی و روشنایی دل‌ها و جان‌ها شد.

ادامه نوشته…

متنی است که دو بخش و یازده بند دارد. بخش نخست به گفته‌های «بخت آفرید» و بخش دیگر به «آذرباد زردشتان» ویژه است. بر پایه‌ی این نوشته‌ی پهلوی و بخش دوم آن، «آذرباد زردشتان» ۱۵۰ سال زندگی کرده که از آن مدت ۹۰ سال در جایگاه «موبدان موبدی» بوده است. هر دو بخش دربردارنده‌ی نکته‌های اخلاقی است، که در زیر آورده می‌شود:

۱- گویند که «بخت‌آفرید» گفت که هیچ مردم نیست از من توانگرتر به جز او که از من خرسندتر است.

اَشتاد ایزد از ماه مهر(۲۰مهرماه) برابر با آغازین روز گهنبار چهره‌ی «ایاسَرم‌گاه» است. «ایاسَرم‌گاه»، به معنای آغاز زمستان است. این گاهنبار در شش روز پایانی تابستان دو فصلی برگزار می‌شود.

در زیر سرود‌ه‌ی رستم خسرویان(رخسار) درباره‌ی گهنبار آورده می‌شود:

رسمی از بگذشته مانده یادگار   /    در گه  انبار، به نام گهنبار

ادامه نوشته…

سعید کریمی پارسیان: در این بخش گروهی دیگر از واژه‌ها را بررسی می‌کنیم:

استش

واژه‌ی دیگر واژه‌ی «استش» پارسی میانه به معنای «حالت» است که در انگلیسی به «استیت» دگردیس شده است.(کتاب فرهنگ پارسی به پهلوی دکتر فره‌وشی رویه۱۸۵)

کارواژه‌های(فعل‌های) «است»، «ایستادن»، «ایستاندن» در زبان‌های پارسی و انگلیسی و دیگر زبان‌های آریایی بسیار همانند هم هستند و ریشه‌های فراوانی دارند که در آینده بیشتر به آن‌ها خواهیم پرداخت.

ادامه نوشته…

به مناسبت ۱۳ تا ۱۷ تیر، گاه دیدار(:زیارت) نیایشگاه پیر بانو پارس

نیایشگاه بانوی پارس در باور زرتشتیان جایگاه جان باختن و ناپدید شدن شهبانوی پارس به‌نام «خاتون بانو» است. این نیایشگاه در یک‌صد وبیست کیلومتری شما‌ل‌باختری یزد و در جنوب شهر عقدا و در بین دره‌ای از کوهستان‌های عقدا به‌نام «زَجو» است.

ادامه نوشته…

سعید کریمی پارسیان: در این بخش گروهی دیگر از واژه‌ها را بررسی می‌کنیم:

اسپاش

واژه «اسپاش»، پارسی میانه یا همان زبان پهلوی است که به معنی «فضا» می‌باشد. این واژه در انگلیسی به «اسپیس» دگردیس شده است(فرهنگ پارسی به پهلوی نوشته دکتر بهرام فره‌وشی رویه ۳۸۴ و واژه‌های مصوب فرهنگستان پارسی رویه ۱۸۸).

ادامه نوشته…

سلیمان لطفی‌نیا: میان مردم ایران، هر زن و مردی که فرزند نداشته باشند به ویژه فرزند پسر، «اجاق کور» خوانده می‌شوند. این اصطلاح در آرزوهای مردم ایران نیز نمودی پررنگ دارد، آن‌جا که برای کسانی که دوستشان داریم از خدا می‌خواهیم که «اجاقشان سبز(روشن) باد».

ادامه نوشته…

دسته بندی زبان‌های گروه آریایی

سعید کریمی پارسیان: دانشمندان زبان‌شناس زبان‌های گروه‌های آریایی را به هشت دسته بخش می‌کنند که به دسته‌های خاوری(:شرقی) زبان‌ها «ستم» و به دسته باختری(:غربی) آن «کنتوم» می‌گویند. از شناسه‌های زبان‌های خاوری مانند اوستایی و پارسی باستان این است که واک «ل» در آن نمی‌باشد، به‌گونه‌ای که حتا یک واژه با واک «ل» نه در زبان اوستایی است و نه در زبان پارسی باستان که سپس‌ها این واک درون زبان پارسی میانه و پارسی دری شده است و امروزه نیز به‌کار می‌رود. این هشت دسته در زیر دسته‌بندی شده‌اند:

ادامه نوشته…

دکتر حسین وحیدی: از جمله دبستان‌های فلسفی و اخلاقی فرهنگ ایرانی دبستان «مغان» است. از همان زمان، یعنی از چندین هزار سال پیش که آموزگار بزرگ ایرانی – اشوزرتشت، برای گسترش و نگهداری و نگهبانی آیین گرامی و ارزنده خودش «انجمن مغان» را با گزینش نخبگان و فرزانگان پی نهاد، یک سازمان و یک پرهون(:دایره، حلقه) آراسته و استوار برای نگهبانی و پاسداری فرهنگ ایرانی و همه داشته‌ها و پایه‌های ملی ایران زمین پدید آمد و همین سازمان است که در درازنای زندگی تاریخی ملت و میهن ما با استواری و پی‌گیری شگفتی‌آور پایه‌های فرهنگی و ملی ما را نگهبانی کرده و در گسترش آن کوشیده است.

ادامه نوشته…