آتشکده آذرگشسب از نامورترین و بزرگ‌ترین آتشکده‌های فلات ایران است که در آذربایجان غربی و در ۴۹ کیلومتری شمال شرق شهر تکاب قرار دارد.

این آتشکده در ضلع شمالی دریاچه قرار گرفته و دارای نمایی چهارطاقی است که درون آن جایگاه آتش دیه می‌شود و راهروهای ویژه‌ای در پیرامون آن است. در سوی راست چهارطاقی، دومین اتاق مهم این آتشکده قرار گرفته که در آن، آتش را، شعله‌ور نگاه می‌داشتند.

ادامه نوشته…

سروده‌ی مهین‌بانو اسدی:

تو ای پارسگرد، ای همه ریشه‌ام               شب و روز در فکر و اندیشه‌ام

ز تو جان من پر ز آتش بود                        چه آتش که سوزان و سرکش بود

ادامه نوشته…

«زبان سغدی»، از دید گوناگونی و بزرگی ادبیات نوشته شده، مهم ترین زبان ایرانی میانه‌ی شرق است، که بررسی و مطالعه‌ی آثار آن در آغاز سده‌ی بیستم و با یافتن گنجینه‌ی «تورفان» آغاز شده است.

پیشینه‌ی سرزمین سغد:

نام سرزمین «سغد» را نخستین بار در نوشته‌های کتاب دینی «اَوِستا»، در سنگ‌نبشته‌های فارسی باستان و در نوشته‌های مورخان یونانی می‌بینیم.

ادامه نوشته…

امید مهرآیین: به موجب «بُندهِشن» که درباره‌ی رازهای آفرینش سخن می‌گوید؛ «آتش، اندیشه‌ی هرمزد(اهورامزدا) است». هرمزد، اندیشه مطلق است و تدبیر جهان و جهانیان در اندیشه‌ی والای او شکل گرفته و از آن پس به گونه‌ی مادی پدیدار گشته است. پس آتش در آغاز در اندیشه‌ی آفریننده کل جهان آمده و سپس شکل مادی به خود گرفته است.

در کتاب «مینوی خرد»، عمر جهان به دوازده هزار سال بخش شده است که: سه هزار سال از آن به آفرینش مینوی و نه هزار سال (سه دوره سه هزار ساله) به آفرینش مادی می‌گذرد. در سه هزار سال نخست، آفرینش مینوی امشاسپندان، ایزدان و دیگر آفریدگان انجام می‌گیرد. در سه هزاره دوم، آفرینش مینوی آفریده‌ها شکل مادی به خود می‌گیرید، اما همه ساکن و بی‌جنبشند.

ادامه نوشته…

دکتر رحیم چاوش اکبری «یسنای تبریزی»

«یسنای تبریزی»، به زیبایی بخشی از گاتها این سرودهای اندیشه برانگیز اشوزرتشت را را به نظم درآورده است:

«اُشتَوَدگات – یسنای ۴۴»

ز تو پرسشی دارم ای کردگار         بپیواز مانند آموزگار (۱)

ترا چون توانم پرستش نمود           همینم ببایست پرسش نمود

اشا را به عنوان آموزگار                به من برگمار ای خداوندگار

ادامه نوشته…

«زلالی خراسانی» از سرایندگانی است که در مثنوی سرایی توانایی بسزا داشته و «مثنوی محمود» و «ایاز» او به‌نام است. «میرزا محمد علی ماهر» که از سرایندگان هم روزگار اوست گفته است که «زلالی» حکایت می‌کرد:

در یکی از شب‌های زمستان، تنی چند از یاران در صحرا فرود آمدند؛ ناگاه آتشی که افروخته بودند، سرد شد. یکی از آن میان برخاست که چوبی پیدا کند، قضا را گذارش به گورستان افتاد و تابوتی در آنجا دیده، آن را بر سر گذاشت که به نزد یاران برد. در بین راه یکی از او پرسید که از عزیزان چه کسی مرده است؟!

ادامه نوشته…

پروین باستانی: ایران از روزگاران کهن تاکنون به نام‌های: آری، آریان، آریانا، آریاویچ، آریاویج، آریه، اَران، آریان،‌آریان‌شهر، ‌ائیریانِم وَئِجه، اَئیریه، ائیریوشینه، ایر، ایران شَثر، ایران‌شهر، ایران‌ویج، ایران‌ویچ، ‌ایران‌ویژ، ایریا، ایریاوه، ایریاوه، ایرج، ایریوخَشَوَثه، پِرس، پِرشا، پِرشیا، پِرشیانا، سرشناس بوده است.

واژه‌ی ایران برگرفته از نام «آریانا» یعنی سرزمین آریایی‌هاست. واژه آریا در زبان‌های اوستایی، فارسی باستان و سانسکریت به ترتیب به گونه‌های «ایریه»airya ، «اریه»ariya ، «آریه»arya به‌کار رفته است.

ادامه نوشته…

سروده‌ی جمشید زره‌پوش؛

پیشکش به موبد فرزانه «موبد مهربان فیروزگری»

موبَدِ خوش‌نوای ما، وقت نماز خواندنش

          پرتو مهر ایزدیست، در چهرِ پاکِ روشنش

ادامه نوشته…

 زبان‌های فارسی و انگلیسی هر دو به دسته‌ زبان‌های آریایی وابسته هستند. از این‌ رو واژه‌های مشابه بسیار میان دو زبان دیده می‌شود. اما افزون بر این واژه‌های پایه، مانند مادر، برادر و پدر، واژه‌های بسیاری هم در دوره‌های بعدی تاریخ از زبان مردم ایران وارد زبان انگلیسی شده است. برخی از این واژه‌ها از زبان‌های اوستایی و پهلوی و فارسی باستان و برخی واژه‌ها از زبان‌های سومری و ایلامی و غیره و برخی دیگر از زبان‌ها و گویش‌های دیگر سرزمین ایران مانند آذری، کردی و بلوچی به زبان انگلیسی راه یافته‌اند.

ادامه نوشته…

 استاد «بهرام سهرابی» فرزند «سهراب الله‌داد» در سال ۱۲۷۶ خورشیدی در یکی از بخش‌های استان کرمان به نام «قنات غسان» زاده‌شد. نخستین سال‌های تحصیلات ابتدایی را در تنها مدرسه آن شهر به استادی «استاد بهرام» به پایان رساند و چنان در یادگیری درس‌های زمان پیش‌ می‌رود و آنچنان مهارتی در ادبیات فارسی، نقاشی و خط پیدا می‌کند که با آن سن کم و در همان مدرسه به آموزگاری نوباوگان و نوجوانان برگزیده می‌شود. مدت چهار سال کار آموزش را ادامه می‌دهد ولی از آنجا که سرشار از عشق به تحصیل و کمال، در او فزونی می‌یابد، در سن ۲۰ سالگی پس از آنکه با یکی از شاگردانش نامزد می‌شود، راهی سرزمین هند می‌شود.

ادامه نوشته…