سلیمان لطفی‌نیا: نام شهرستان ری، شاید یکی از اندک نام‌هایی است که در گذر روزگار، دگرگونی چندانی نداشته است و به همان گونه‌ی دیرین خود، برجای مانده است. هرچند درباره‌ی ری و ریشه‌ی آن دیدگاه‌ها گوناگون است، اما بیشتر آن‌ها، گویای نامی بسیار نزدیک با نام کنونی ری هستند.

این شهر به سبب جایگاه ویژه‌ای که در فلات ایران داشته است، همیشه از ارزش بالایی در نزد کشورگشایان و شاهان برخوردار بوده است و بارها ویران، سپس آباد شده است.

ادامه نوشته…

در میان تاریخ‌نگاران درباره‌ی نقش‌برجسته انسان بالدارِ پاسارگارد سخن‌های فراوانی شده است ولی هیچ‌گونه همسان‌سازی نظری در میان آن‌ها به‌وجود نیامده است. از این‌رو پیامی ‌که این نقش‌برجسته می‌بایست به آیندگان بدهد همچنان در پرده‌ای از گمان قرار دارد. این نقش‌برجسته با فر کیانی کوروش بزرگ پادشاه هخامنشی درپیوند است. اینک به توضیح درباره‌ی بخش‌های گوناگون این نقش‌برجسته می‌پردازیم:

دست برافراشته: دست راست این نقش‌برجسته از ناحیه آرنج خم شده و به‌سوی جلو بلند شده است. حالت دست در این نقش‌برجسته همانند حالت دست شاهان و شاهزادگان در نقش‌برجسته‌های تخت‌جمشید و سنگ‌نبشته‌ی داریوش شاه در بیستون است. این حالت دست و چگونگی قرارگرفتن پاها که انسان در حالت حرکت را نشان می‌دهند، نشان‌دهنده‌ی حرکت رو به جلو و پیشرفت است.

ادامه نوشته…

به مناسبت ۱۳ تا ۱۷ تیر، گاه دیدار(:زیارت) نیایشگاه پیر بانو پارس

نیایشگاه بانوی پارس در باور زرتشتیان جایگاه جان باختن و ناپدید شدن شهبانوی پارس به‌نام «خاتون بانو» است. این نیایشگاه در یک‌صد وبیست کیلومتری شما‌ل‌باختری یزد و در جنوب شهر عقدا و در بین دره‌ای از کوهستان‌های عقدا به‌نام «زَجو» است.

ادامه نوشته…

سعید کریمی پارسیان: در این بخش گروهی دیگر از واژه‌ها را بررسی می‌کنیم:

اسپاش

واژه «اسپاش»، پارسی میانه یا همان زبان پهلوی است که به معنی «فضا» می‌باشد. این واژه در انگلیسی به «اسپیس» دگردیس شده است(فرهنگ پارسی به پهلوی نوشته دکتر بهرام فره‌وشی رویه ۳۸۴ و واژه‌های مصوب فرهنگستان پارسی رویه ۱۸۸).

ادامه نوشته…

۲۴تا۲۸ خورداد ماه(روز اشتاد تا انارام از ماه خورداد)، زمان دیدار پیرسبز(چک چک) است. در زیر سروده‌ای از «رستم خسرویان(رُخسار)» برای پیرسبز که جایگاهی ویژه نزد زرتشتیان دارد، آورده می‌شود:

نیست جایی خرم و زیبا، چو پیرسبز ما / در کویر یزد، در دامان کوهی باصفا

جایگاهی پاک و نیکو عاری از رنگ و ریا / از برای زایران با لطف و فرمان خدا

ادامه نوشته…

نام‌، همواره جای پایی در شخصیت هرکس دارد.

با گزیدن نامی زیبا که ریشه در فرهنگ کهن ایرانی دارد و همچنین آموزشی درست، برای فرزندانمان آینده‌ای روشن را فراهم‌آوریم. از این‌رو شعری در این‌باره آورده می‌شود:

نام فرزندان خود، باید ز شهنامه گُزید / نام زیبا باید از گفتار فردوسی شنید

ادامه نوشته…

پژوهش در دین‌ها، خواهی‌نخواهی پای پژوهنده را به آداب و رسومِ درپیوند با دین‌ها بازمی‌کند. و از این دست باید به رسمِ برخوردِ مردمی‌ که به اندیشه‌های اشوزرتشت منسوب می‌باشند، اشاره داشته باشیم که از دیرباز تا کنون چگونه با پیکره در گذشتگان رفتار می‌کردند.

آن‌چه از سخن اشوزرتشت دستگیر می‌شود، سخن از «روح زندگی» است. زندگی مردمانی که در کنار یکدیگر و با پی‌بردن به یکپارچگی و روح همبستگی برای به سرانجام رساندنِ آرمان اهورایی می‌کوشند.

ادامه نوشته…

سلیمان لطفی‌نیا: میان مردم ایران، هر زن و مردی که فرزند نداشته باشند به ویژه فرزند پسر، «اجاق کور» خوانده می‌شوند. این اصطلاح در آرزوهای مردم ایران نیز نمودی پررنگ دارد، آن‌جا که برای کسانی که دوستشان داریم از خدا می‌خواهیم که «اجاقشان سبز(روشن) باد».

ادامه نوشته…

دسته بندی زبان‌های گروه آریایی

سعید کریمی پارسیان: دانشمندان زبان‌شناس زبان‌های گروه‌های آریایی را به هشت دسته بخش می‌کنند که به دسته‌های خاوری(:شرقی) زبان‌ها «ستم» و به دسته باختری(:غربی) آن «کنتوم» می‌گویند. از شناسه‌های زبان‌های خاوری مانند اوستایی و پارسی باستان این است که واک «ل» در آن نمی‌باشد، به‌گونه‌ای که حتا یک واژه با واک «ل» نه در زبان اوستایی است و نه در زبان پارسی باستان که سپس‌ها این واک درون زبان پارسی میانه و پارسی دری شده است و امروزه نیز به‌کار می‌رود. این هشت دسته در زیر دسته‌بندی شده‌اند:

ادامه نوشته…

دکتر حسین وحیدی: از جمله دبستان‌های فلسفی و اخلاقی فرهنگ ایرانی دبستان «مغان» است. از همان زمان، یعنی از چندین هزار سال پیش که آموزگار بزرگ ایرانی – اشوزرتشت، برای گسترش و نگهداری و نگهبانی آیین گرامی و ارزنده خودش «انجمن مغان» را با گزینش نخبگان و فرزانگان پی نهاد، یک سازمان و یک پرهون(:دایره، حلقه) آراسته و استوار برای نگهبانی و پاسداری فرهنگ ایرانی و همه داشته‌ها و پایه‌های ملی ایران زمین پدید آمد و همین سازمان است که در درازنای زندگی تاریخی ملت و میهن ما با استواری و پی‌گیری شگفتی‌آور پایه‌های فرهنگی و ملی ما را نگهبانی کرده و در گسترش آن کوشیده است.

ادامه نوشته…