به مناسبت فرارسیدن روز ملی خلیج فارس(دهم اَردیبهشت)، سروده‌ای در پیوند با ارزشمندی این خلیج باستانی از «جمشید زره‌پوش» آورده می‌شود:
ای خلیج جاودان پارس بزرگ
ای اهورایی پاک
ای خجسته «شاخ آب» بی هَمال
همچو مروارید رخشان خفته‌یی
واژه‌ی «بَئِشَزَ»(Baešaza) در اوستا به معنی «دارو و درمان» است. چنان‌که «بَئِشَزُو»(Baešazo) به معنی درمانگر آورده شده است. ریشه‌ی واژه‌ی پزشک و پزشکی در زبان فارسی از همین واژه است.
در بند ششمِ «اَردیبهشت یَشتْ» به چندگونه درمانگر اشاره شده است:
کسی که [از پزشکان] به واسطه‌ی «اَشا» درمان کند: اَشُو بَئِشَزَ Ašo Baešaza،
کسی که به واسطه‌ی قانون درمان کند: داتُو بَئِشَزَ Dâto Baešaza،
سعید کریمی پارسیان: آرمان بنیادین نگارنده از نوشتن این گزارش‌ها آشنایی هرچه بیشتر با توانمندی‌های بسیار زبان پارسی است توانمندی‌هایی که زیر کوهی از ناآگاهی، کژ پنداری و کژاندیشی و ستم زمانه به دست فراموشی سپرده شده است زبانی که تنها زبان گروه زبان‌های آریایی است که واژه‌های آن افزون بر سادگی و آهنگ بسیار زیبا و شیوا هنوز پیوند ریشه‌های کهن خود را با زبان کهن آریایی نگاه داشته است.
ششم فرودین، برابر با خورداد و فروردین ماه، روز زایش اشوزرتشت بر همه‌ی بهدینان خجسته باد.
در زیر سروده‌ای از «رستم خسرویان(رُخسار)» که به فرخندگی فرارسیدن این روز سروده‌اند، آورده می‌شود:
چو بگذشت از فَرْودین، شش روز / بزرگی، به دنیا شد و زَد خُروش
که پیغام دارم زِ یکتا سروش / سوی مردمانی، که دارند هوش
با فرارسیدن روزهای دل‌انگیز بهاری و برابرشدن شب و روز، بار دیگر در جاهای فرهنگی و ادبی سخن از فلسفه‌ی «هفت سین» و «خوان نوروزی» است.
اعتدال بهاری، نمودی از اعتدال اهورایی است که در نوشته‌های فلسفی و استوره‌ای بازمانده از روزگار ساسانیان چنین می‌آید:
”پیش از پیدایی آفرینش و نمود آن در شکل مادی، «نیمروز» بود که «ربیهوین» گفته می‌شد که مراد حالت میانه و اعتدال است.
تارنمای یتااهو آغاز سال نو و فرارسیدن بهار را به همه‌ی ایرانیان دلداده‌ی میهن، شادباش می‌گوید و سالی آکنده از مهر و دوستی را برای همه‌ی مردمان جهان آرزو دارد.
در زیر سروده‌ای بسیار زیبا و اندیشه برانگیز از زنده‌یاد «شمس تبریزی»، آورده می‌شود تا باریک‌بینی مردمان درباره‌ی حکمت آفرینش بیشتر شود:
نوروز بمانید که ایّام شمایید! / آغاز شمایید و سرانجام شمایید
آن صبح نخستین بهاری که ز شادی / می آورد از چلچله پیغام، شمایید
به راستی خدایی که اشوزرتشت، آن را با دست‌های برافراشته و با بهترین و راست ترین نیایش‌ها و سرودها می‌ستاید، دارای چه ویژگی‌هایی است و چگونه خدایی است؟
زرتشت، خدای خود را «اهورامزدا» – سرور دانای بزرگ – می‌نامد.
به خجستگی فرارسیدن جشن اسفندگان(برابر شدن روز سپندارمز با ماه اسفند که برابر است با ۲۹ بهمن گاهشمار رسمی کشور) سروده‌ای برای یکی از بانوانِ نیک‌ِ زرتشتی آورده شده است. تاج گوهر خداداد کوچکی(خادم) مادر جانباخته‌ی جنگ مهندس فرهاد خادم است که هم اکنون در بسیاری از کارهای نیک پیش‌آهنگ است. از این‌رو تارنمای یتااهو شایسته می‌داند تا به فرخندگی فرارسیدن این روز، این سرود را به این بانوی ارجمند و همه‌ی زنان و مادران فداکار و پارسا که همه‌ی کارهای نیک ا بدون هیچ‌گونه چشمداشتی و تنها از برای نیکی همان کار، انجام می‌دهند، پیشکش نماید:
تقدیم به خانم تاج گوهر خادم
روز مادر روز زن، جشن خوش اسفندگان / تاج زرین هنر بر سر گوهر تاج است
با درود به روان و فَروهر اَشوزرتشت اسپنتمان وهمه‌ی پارسایان و فرزانگان. پُرسه‌ی همگانی اورمزد و اسفندماه(۲۵بهمن ماه گاهشمار رسمی کشور) فرارسیده است. زرتشتیان در این روز، یاد درگذشتگان و جانباختگان راه میهن را، به نیکی یاد می‌کنند تا به یاد داشته باشند که آن‌چه از انسان به یاد می‌ماند؛ چیزی جز نیک کرداری، نیک گفتاری و نیک اندیشی نیست.
فرزانه «دینشاه ایرانی سلیستر»، پور «جی‌جی باهای»، پور «خداداد»، پور «شهریار آقا»، دانشمند و حقوقدان زرتشتی و شخصیت برجسته‌ی استان بمبئی و دانای اوستا، پارسی، انگلیسی، فرانسه، گجراتی و دیگر زبان‌های هندی است. بسیاری از پیشرفت‌های کنونی زرتشتیان به‌ویژه، زرتشتیان ایرانی وامدار خودگذشتگی و کارهای اجتماعی و فرهنگی اوست.
فرزانه دینشاه در ۱۳ آبان ماه ۱۲۶۰ خورشیدی( ۴ نوامبر ۱۸۸۱میلادی) در بمبئی زاده شد و در پنج سالگی پدرش درگذشت و در سال ۱۲۸۳ خورشیدی از دانشگاه بمبئی دانشنامه‌ی حقوق خود را دریافت کرد و از وکیلان درجه یک هند و در قانون مالیات بر درآمد سرآمد همه بود.
واپسین دیدگاه ها